شناسایی مشکلات گردشگری روستایی استان چهارمحال‌وبختیاری با استفاده از تکنیک تئوری بنیانی

راهبردهای گذشته در زمینة توسعه نواحی، نتوانسته‌اند در حل مسائل و معضلات موجود در زمینه‌هایی چون فقر، اشتغال، بهداشت، امنیت غذایی، پایداری محیط زیست و نظایر اینها به گونه‌ای موفقیت‌آمیز عمل کنند. یکی از راهبردهایی که اخیراً در بیشتر کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته، توسعه گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل‌های لازم برای گسترش گردشگری است. هدف این مقاله بررسی دیدگاه‌های متخصصان و آگاهان روستایی و جامعه گردشگران به منظور تدوین مدلی کاربردی برای رفع موانع و مشکلات گردشگری در استان چهارمحال و بختیاری است. جامعه مورد مطالعه تحقیق شامل سه دستة آگاهان روستایی، گردشگران داخل استان و خارج از آن، و متخصصان میراث فرهنگی بوده‌اند. روش نمونه‌گیری نیز به صورتی کاملاً هدفمند – با استفاده از روش گلوله برخی- بوده است. پس از انجام مصاحبه‌های عمیق، مصاحبه متمرکز و همچنین مصاحبه ساختاریافته و نیمه‌ ساختاریافته- و در نهایت رسیدن به اشباع تئوری- اطلاعات جمع‌آوری شدند و سپس در مراحل کدگذاری و تحلیل داده‌ها، روش تحلیل محتوا به کار رفت. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد این استان با مشکلات زیرساختی، بازاریابی، بهداشت و سلامت، کمرنگ شدن جاذبه‌های فرهنگی، عدم درک صحیح از گردشگری، فقدان انگیزه در مسئولان محلی، تعصبات قومی- قبیله‌ای، فقدان برنامه‌ریزی، همچنین پژوهش و نظارت، مشکلات مربوط به منابع انسانی، مشکلات گردشگری و مقوله دولت و مشکلات مربوط به صنایع دستی همراه است.